Het is voor mij een eer om hier te zijn. We vertegenwoordigen onze gemeenschappen en de vrouwen die niet meer bij ons zijn. Wij zijn hier om hun stem te laten horen. Wij hebben ook de situatie meegemaakt waar ze onder te lijden hebben gehad en u ook, niet alleen wij. We weten dat het op nationaal niveau oorlog was die het hele land met zich mee sleepte. Ouderen en vooral kinderen verloren het leven. Maar Godzijdank hebben we nu dit boek dat getuigt van wat er is gebeurd. Het is een deel van ons. En de vrouwen die er niet meer zijn deelden hun getuigenis en ze staan in het boek.
We vragen aan iedereen die hier aanwezig is, dat als je op een dag het boek in handen krijgt, je het deelt het met je zonen en dochters, met je kleinzonen en kleindochters, met allen die na ons komen. Misschien zijn we er straks niet meer om deze ware geschiedenis met hen te delen. Daarom vragen we u, verspreid de geschiedenis tot aan alle uithoeken van Guatemala.
Hier in dit boek staan de compañeras, in het boek zijn ze aanwezig. Door middel van de compañera die het boek heeft samengesteld zijn ze present. Godzijdank zijn we hier om te vertellen en te getuigen. Het is geen leugen. Het is niet iets wat we verzonnen hebben.
Vroeger waren we bang en we hielden ons stil over alles wat we hebben meegemaakt. Vroeger hadden we geen stem en stemrecht. Maar Godzijdank, op veel plaatsen wordt er nu rekening met de vrouwen gehouden, ze hebben stem gekregen, ze hebben posities ingenomen die ze vroeger niet hadden. Er zijn onderwijzeressen en vrouwen die in de gezondheid werken. Vroeger zeiden ze dat alleen mannen dat konden doen, dat alleen de man stem en stemrecht had, dat de vrouw alleen goed was voor het huishouden, om tortilla’s te maken en om kinderen te krijgen. Maar dat is niet waar, we zijn mensen, we hebben rechten, we hebben de kracht en de waardigheid om te spreken en om onze werkelijkheid te vertellen. Wij vrouwen zijn hier, voorwaarts!
Dank u wel.